Kayıp Ruhlar [Ketsuen]

Bedeni yeni yeni şekil alırken ve onunla aynı durumda pek çok tanrı sığınacak bir sunak bile bulamazken doğumu her bilgelik tanrısı gibi müjdeyle karşılanan Ketsuen, Minato tapınağı olarak adlandırılan bir tapınakta kendini bulmuştu. Üstünde beyaz bir happi ile kendini adının yazdığı büyükçe bir köşkün girişinde görmüştü. Ahşabın üstüne "İntikamın Dengesi Kitsuen" yazılı bir çan kulesiydi karşısındaki. Hemen altında üzerinde ejderha deseni olan büyükçe bakırdan bir çana ev sahipliği yapıyordu. Etrafına baktığında çokça dilek ağacı ve tılsım sehpahası görüyordu. Ne yazıktır ki hepsi boştu. Çanın az ilerisindeyse başka bir çan bulunuyordu. Hemen altında adak verilmesi için ahşap parmaklıklardan bir kırmızı bir kutu vardı. Üstündeki küçük çansa yeni bir dileğin geldiğini haber vermek için konmuştu.

Hiç bulunmadığı bir tapınaktı burası ancak cisimleşmesi ile etrafında uçuşan kiraz çiçeği yapraklarını görmesi bir olmuştu. Ne gariptir ki henüz mevsimi bile değildi ancak bilginin ustalarından birisi dünyaya gelince arz böyle minnet gösterirdi. Henüz döşenmiş taştan yolun üzerinde öylece dikilirken bulmutşu kendini. Burayı kimin yaptırdığını biliyordu ancak nedenini bilemiyordu. Bir tanrının tapınağını insanların yapması onurlandırıcı bir şeydi lakin kendi tapınağında doğmak ona nasıl hissettirmişti?

Sabahın ilk ışığı ayarken tapınağın girişinde bir samuray belirmişti. Kızıl bir zırh içerisinde epey örselenmiş gibi görünüyordu. Önceleri içeri girmeye çekiniyordu ancak sonunda girmeye karar verdiğinde üstünde olan en kıymetli şeyi adak olarak kullanmaya karar vermişti. Kat kat yapılmış kızıl zırhın arasına sıkışmış gümüşten bir hançerin ucu. Onu dilek kutusuna atıp çanı çaldıktan sonra "Ey, adını duymadığım tanrı. Beni koruyup kolla ki, intikamımı alacaklarım dışında kimseye zarar vermeyeyim. Gözlerimi kan değil sevincin ışığı bürüsün. Bu karanlık yoldan sağ çıkayım ki adım temizlendisin. Yoyotomi klanının adı temizlensin, ey boş tapınağın efendisi!" demişti. Oldukça yiğit bir savaşçı olduğu kesindi, peki ya biraz burnu büyük ancak gazi olduğu belli olan bu savaşçıya nasıl bir yol sunacaktı Ketsuen?

Beyaz at yelesinden yapılma başlığa sahip olan kaskını çıkarıp sağ başına koymuştu Toyotomi'nin adını temizlemek isteyen kişi. Sonrasında yere oturup silahlarını da kaskının yanına koymuş ve derin bir nefes almıştı. Eli yüzü kan içerisinde kalmıştı adamın sonrasında yüzünü bilek cebinden çıkardığı bir parça çaputla silerek söze girmişti.

"Ben Toyotomi Haruchika. Moramachi dönemi artık düşüyor, öyle ki insanlar buna isyan çağı ya da savaş çağı demeye başladı bile. Uzun zamandır müttefik olduğumuz Oda klanı bile bize ihanet etti. Ölümü aramak için buraya değil Oda nehrinin sonuna gitmem yeterli olacak." dedikten sonra Ketsuen'in dizine kapanıp "İntikam benim adıma değil oğlum adına istendi Kami-sama yo!"demişti. Sonrasında başını kaldırıp "Oğlum Toyotomi Mitsuhide köklerinden söküldü çoktan ancak canıma canını takas edecekler. Gün batımına öleceğim, onun arzusu olacak olan intikamı gerçekleştir lütfen." demişti çaresiz bir şekilde.

Toyotoma sessizliğini korumayı seçmişti başta. Zira Ketsuen dediklerinde haklıydı bu yüzden yüzü kızarmış bir şekilde köşeye çekilmişti. Haruchika ise olanları izlerken gülümsemekle yetinmişti, sonunda konuşmalar son bulduğunda ve kendisine söylenen bittikten sonra "Nasıl bir kader bilmiyorum ancak benim kanım kellemin yerde kalmasını istemeyecektir." demişti. Sonrasında tekrar saygılarını sunup Oda'ya giden yolu tutmuştu. Ketsuen onun gittiği yolu çoktan biliyordu, gördüğü pek çok gelecek vardı. Bilge olmak pek çok geleceğe hükmetmek anlamına gelir.

Ketsuen'in giderken gördüğü gelecek pek çok Ayakashi'nin can bulacağı bir gelecekti. Belki elli yıl sonra ancak tekrar huzur sağlanacaktı ve yenilikler gerçekleşecekti bu sırada. Toyotomi Haruchika'nın ölümünün açtığı gelecekler şunlardı...

Toyotomi Haruchika babasının ölümünden sonra intikam almak için sarayda git gide yükselecekti hatta öyle ki Oda Nobunaga'nın en yakın dostu olacaktı. O yükselirken Nobunagayı korumak için canını tehlikeye bile atacaktı ancak babası ve kardeşinden başlayarak tüm ailesini öldürecekti aynı onun yaptığı gibi. Sonundaysa Oda'yı ele geçirecekti, Toyotomi Mitsuhide olarak yükselecekti. Tüm Japonya için birleştirici birisi olacaktı, ismi Ketsuen'in kütüphanesinde bulunan kütüphanede efsaneleşecekti.

Tüm bunlar gerçekleşirken Mitsuhide'nin intikam hisleri yüzlerce ayakashi oluşturacaktı, Ketsuen'in göreviyse Mitsuhide intikamını alırken diğer insanları korumak ve ona eş değer intikamı sağlamak için akıl hocalığı yapmaktı. Ölen babasına karşılık babası, annesine karşılık annesi ve kardeşine karşılık kardeşi. En sonundaysa hayatını bu yolda heba edip en iyi dostunu kurtarmak için onun canını.

Toyotama'nın gidişinin aklında Shizune denen kişinin kim olduğu sorusu kalmıştı akıllarda. Çok geşmeden kiraz ağacından çıkan bir kadın suretinde ruh başını eğmiş ve "Ben shizune efendim, tanıştığımıza memnun oldum. Toyotama-hime'nin kiraz ağacı ruhuyum, siz kendi doğal ruhunuzu yanınıza alana kadar buradaki ağaçların yeşermesi ile ben ilgileneceğim. Sizi rahatsız etmemeye çalışacağım." demiş ve geri ağaca girmişti başını hiç kaldıramdan söylediklerinin ardından. Bu kısa süreli ikinci bir anlamsız tanışmanın ardından Ketsuen nihayetinde yalnız kalabilmişti.

Tapınaklarda ruhların olduğu bilinir bir durumdu. Bilgelik tanrıları dışında ağaç ruhlarını kullanan tanrı pek bulunmazdı. Genelde Shikigami'lerle bu işlerin yürütülmesi sağlanırdı ancak Ketsuen'in tapınağı olan Minato bir shikigami ve ya ruhu çağırabilecek kadar güçlü değildi.

Toyotama'nın bıraktığı parşömene gelince yazanlar şu şekildeydi;

"Uzunca bir aşk mektubu girişi"
"Ketsuen'in seksiliği"
"Yatak hikayeleri"
Bu uzun üç sayfanın sonunda asıl konunun bulunduğu paragraf sonunda gelmişti
"Hokkaido yakınlarında Susan'o, Amaterasu ile buluşmuş. Görüşmeye Kaguya-Hime ev sahipliği yapmış. Tam bir bilgi yok ancak söylenenler üzere Susan'o yer altına annesi İzanami'yi görmeye gitmeyi istiyormuş. Ebisu bunu duyunca aynı şekilde kendisi de gitmek istemiş ancak cennet genel olarak karşı çıkmış. Talihin Şanslı Yedi Tanrısı cennetin bu tutumundan rahatsız olmuş. Shinkilerinin bağlanması bile söz konusu olmuş, bunun üstüne istediğine zarar verip zarar görmeyecek bir tanrının ortaya çıkışı da tuz biber ekmiş. Toyotama-Hime'nin dolaylı olarakta Susan'o'nun tarafını tuttuğu düşünüldüğü için ilişkiler her zamankinden çok daha gergin durumda. Bir de Ketsuen çok yakışılıymış, öyle ki bir bakışı ile bedenleri aleve verebilirmiş aaah..." şeklinde devam eden bir mektuptu bu.

Susan'o'nun annesini görmesini istemesi genel bir durumdu ve Amaterasu'nun da bunu engellemesi ancak tanrı Ebisu yani İzanami'nin diğer çocuğunun da yeni dirilişinde bunu istemesi garipti. Bir yandan da diğer altı tanrının bu şekilde aşağılanması durumu çok etkiliyordu. Bunların üstüne bir de Tarafsız olan Ketsuen'e bir taraf biçilmiş olması da dikkat etmesi gerektiğinin kanıtıydı. Bu olanların sonucunu en büyük bilgeler bile tahmin edemez lakin büyük fırtınalar geleceği kesin.

Susan'o kesinlikle sabırsız bir tanrı değildi, oldukça bilge ve güçlüydü. Bu yüzden ona savaşın tanrısı denmekteydi. Büyük savaşlarda yüz ayakashiyi silahının tek savuruşunda yok olduğu söylenen mükemmel savaş tanrısıydı. Bishamon kendi gücünü test etmek için saldırdığında zırhını çıplak elleriyle parçalamıştı ancak bu sabır sonsuz değildi. On binlerce yıldır hasretini duyduğu annesini görmek istemekteydi. Buna karşılık Amaterasu fevri bir kadındı, ne zaman ne yapacağı belli olmazdı ancak savaşı sevmediğinden diğer tanrılara daha önce bu durumu yansıtmamıştı.

Dinlenmesi devam ederken yoldan geçen birisi bu tanrıdan bir istekte bulunmuştu ancak tüm bunları kapatan başka bir dilek vardı. Saf bir intikam, ona dilekte bulunan karısının aldatması değil. Oda topraklarında bir baba ağlıyordu kızına tecavüz edip öldüren hatta cesedine bile tecavüz eden kişilerden intikam almak için ağlayarak Ketsuen'in adını sayıklıyordu.

Ketsuen tapınağıdan seslenmesinin ardından bir gariplik sezmişti ancak bunu fark etmesi çok geç olmuştu. Etrafına baktığında sadece karanlık bir odada bulmuştu kendini. Babaya baktığındaysa önünde bir başkası duruyordu, yüzünü tam olarak seçemiyordu ancak yere baktığında onlarca yılanın tahtadan süzülerek gittiği şeyin kim olduğunu tahmin ediyordu. Bu sırada acılı baba ağlayarak "Özür dilerim." demişti. Gözleri yaşarırken kafasının kopması bir olmuştu.

Karanlık odada sadece babayı aydınlatan camdan giren ay ışığı vardı bu nedenle her ne kadar kim olduğunu fark etmiş olsa da kesin bir şey söylemesi ancak ona yalvaran babanın kafasını koparan kılıcı görmesi ile gerçekleşmişti. Normalden daha uzun kızıla çalan siyah bir metal, kan yolunda beyaz yılan pulu deseni ve ters bir şekilde yapılmış kılıç eğrisi. Totsuka no Tsurugi, Yamata no Orochi'nin kuyruğu olan efsanevi silah.

Odanın karanlığında duran silüetten gelen sesse "Ben intikam alamam, sevmemde." demiş ve yılana dönüşerek kaybolmuştu. Ketsuen'i bir ormanın içindeki barakaya çekmişti. Kendisi de farkındaydı, odadan çıkması ile üstünde büyük bir baskı oluşmuştu. Nefesi daralıyordu, aynı ona söylediği gibi intikamı kendisi alamıyordu hiç bir varlık ondan ancak başka varlıkları kullanıp onu tuzağa çekebiliyorlar.

Ormanın ortasındaki harap bir demirci kulübesindeydi. Kuzeyde olduğu belliydi zira baharın henüz ortalarında kar yağmaya başlamıştı. Etrafındaysa ona bakan gözler vardı. Tamamen çevrelenmişti.



"Güzel kokuyor."

Ketsuen kulübenin etrafında kendini korumak için bir şeyler arıyordu ancak paslı metallerden başka bir şey yoktu. Onlar da yeni cisimleşmiş tanrıya mesaj olsun diye belirli bir şekil sınıfına giremeyecek şekildeydi. Etrafını iyice süzse de kendi yararına kullanacak hiç bir şey bulamıyordu. Örs ve üzengi bile parçalanmış haldeydi. Burası uzun zamandır Ayakashi kuşatması altındaydı. Bunu fark etmesi için bilge olmasına da gerek yoktu.

Buradan tekrar cisimlenmeyi denese dahi bu imkansızdı. Tapınağı buna izin verecek kadar ruh barındırmıyordu, Yamata No Orochi ne kadarını düşündü bilinmez ancak Ketsuen umutsuzluğun bile var olamayacağı bir duruma çekilmişti. Taki şansı onun intikam isteği ile körüklenene kadar.

Odanın etrafını incelerken bir çeşit kapak görmüştü Ketsuen yer altına açılan bir yolun kapağı olmalıydı ve bundan başka bir çıkış yoktu çünkü ayakashiler kapıları pencereleri hatta tavanı bile sarmalamıştı. Kapağı açmaya çalıştı ancak çivilerle bir birine sabitlenmişti kapak. Bu kapağı kırmazsa ne olacağı barizdi.

Ketsuen kararını vermiş ve örsü tahtanın üzerine fırlatmakla başlamıştı. Normal şartlarda böyle bir darbeye dayanabilir ancak burası eski bir kulübeydi. Tahtanın üzerine attığında kırılmıştı ancak olduğu yerde kalmamış metrelerce aşağı düşmüştü. Çok yüksek bir mesafe sayılmazdı ancak düşüş biraz acıtacak gibi görünüyordu. Bunu düşünmenin vakti olmadığının farkında olan İntikam Tanrısı derin bir nefesle atlamıştı boşluğa.

Düşerken buranın bir çeşit çıkışa açıldığını fark ettiğinden kendini dağın bir yerine açılan bir mağaradan fırlamamak için tutunmak üzere hazırlamaya başlamıştı. Havanın gittikçe keskinleşmesi ve sonunda kar tanelerinin yüzüne vurmaya başlamasıyla çıkış için hazırlanmıştı.

Kuyudan fırladığında beklediği gibi bir mağaraya açılıyordu. Önceleri kuyu olması için kazılmıştı belli ki ancak sonunda açıldığı yer nedeniyle yarım bırakılmıştı. Mağaranın içinden ormana fırlayıp sırtını vurmuştu bu sırada Ketsuen.

Derin bir nefes almasının ardından peşinde ayakashiler olduğunun farkına tekrar varmıştı. Tam ayağa kalktığı sırada bir mezar taşı gözüne ilişmişti. Mezar taşının üstünde yazan isim okunmuyordu zira pek iyi yapılmamış ve epeyce örselenmişti; ancak daha dikaktli baktığında orada gördüğü şey el değmemiş bir ruhtu. Uzun zamandır orada bekliyordu görünen üzere. Tepesine kısa süre sonra yağmaya başlayacak Ayakashi'leri düşününce bu genç kadın ruhu almaktan başka çaresi yoktu Ketsuen'in.



Sonraki turuna isim verme kısmından itibaren yazmadan klan adını belirlemen gerekli

Pek tabi isim verme ilahisini de yazman lazım bunu yaparken. Silahına isim vermen gereken yeri boş bırakman yeterli olacak.
Klan ismi: Shinkinin orjinal adına eklenecek klan adı.

Ketsuen gördüğü ruhu himayesine almak için elini kaldırmış ve ilahisine başlamıştı. Kurtulmak için başka şansı yoktu ve kaderini bu on sekiz yaşında ölmüş genç kadına bağlamıştı. Gülümseyerek ona bir isim veremeye başladı.


Ona verdiği isim de manidardı bulduğu yerden bir isim seçmişti bilgelik tanrısı ve ruh şekillenip iki avuç içine gelmişti.

Ona baktığında gayet ortalama bir zil görüyordu gözleri başta ancak gücünü anlaması uzun sürmemişti. Kötülüğü yok olana kadar yakacak kara alevlere hükmediyordu bu zil. Denizleri köküne kadar kurutabilecek kadar harlı bir o kadar da nazik siyah alevleri vardı. Elinde tutarken isminin tersine bu soğuk havayı bile sıcak hissettiriyordu. Sonundaysa Ketsuen'i havalandırmıştı! Evet bu silah sadece yakma değil aynı zamanda kullanan kişiye uçma özelliği de veriyordu. Gök yüzünde süzülemese de havada hareket edebilir ve düşmesini engelleyebilirdi. Zili çalarken baktığı yerse kara alevlerle kaplanacaktı.

Spoiler:

Bu sırada o sıcak zillerden eski adıyla Himiko'nun hikayesi Ketsuen'in zihnine akmaya başlamıştı.

Sarı saçlarla doğmuş bir kadındı Himiko, doğduğu yerden pek dışarı çıkmamıştı bu nedenle anlatılacak pek bir hikayesi de yoktu aslında. Mezarlıkları sık sık ziyaret eden iyi kalpli bir insandı aynı zamanda. Ailesini küçük yaşta veba nedeniyle kaybetmişti, bu nedenle bir akrabasının yanında kalıyordu. İyi insanlar denemezdi onlara ancak onu yetiştirmede eksik bir şey de bırakmıyorlardı. Mezarlıktaki kimsesizler için bile dua eden genç kızın kaderiyse belirsizdi.

On dört yaşına geldiğinde etrafındaki herkesten daha güzel bir kadın haline gelmeye başlamıştı bu nedenle taliplisi de çoktu. İçlerinden birisi evlenmek değil sahiplenmek isteyen genç bir tüccardı. İpek alıp satıyordu ve epeyce parası vardı, bu parayı amcasına teklif etmesi ile Himiko hayatının esaret dönemine başlamıştı.

Zengin adamların kuklası olarak kullanılmak üzere ona bir konak alınmıştı, amcası da onun üzerinden para kazanıyordu. Nefret ettiği bir hayat olmasına rağmen buna göğüs germişti lakin on sekiz yaşına geldiğinde onu tutan birisi köydeki deliye bedenini vermişti. Bunun tiksintisi ve acısı ile delirme noktasına gelen genç kadın konağı aleve verip dağlara kaçtı ancak becerilmekten başka bir sebeple kullanılmamış olan bedeni dayanıksızdı. Her ne kadar yüreği hala umutla dolu olsa da o mezarın olduğu yerde can vermişti.

Mezarı kazan kişinin kim olduğunu ruhu görmüştü, çocukken dua ettiği bir tanrıydı. Orkidelerle bezemişti mezarını ancak onu yanına almamıştı, etraftaki tüm ayakashileri kendi üzerine çekmiş ve dağı içinden parçalayarak huzurlu bir şekilde ölmesi için onu mezarda bırakmıştı.

Dağdaki delik onu oraya gömen tanrının yarattığı bir yoldu kısacası. Peki İntikamın Bilgeliği bu konuda ne hissediyordu Yuuna için?

"O yüzden, yıllardır içinde biriktirdiğin o yalnızlık duygusuyla yak... " kısmını çıkardım özellikle, bunun sebebi shinkilere geçmişiyle ilgili hiç bir bilgi vermemeniz gerekmesi.

Ketsuen ellerini çıktığı mağaraya doğru uzattığı anda sınırlamayı bilmeyen bir shinki ve ilk defa bu tarz bir güç elde etmiş efendinin acemiliğinden dolayı tüm gücünü kullanmaya başlamıştı Ketsuen.

Bileklerine bağlı çanların ses çıkarmaya başlamasıyla avuç içinden siyah alevler çıkmaya başlamıştı. Bir çeşit kükreme sesi ile önce mağaranın içine dolmuştu. Her ne kadar bu noktadan sonra kendini kontrol etmeye çalışsa da kahramanımız için çok geçti zira o kadar çok ateş üflemişti ki dağın içerisindeki mağaraya dolmuş sonrasında deliğe sıçramıştı. O deliği de doldurmuş ve volkan gibi patlamıştı kara alevler. Öyle ki gök yüzündeki bulutları delecek şekilde bir alev sütunu oluşturmuştu ve seyrek yağan kar kesilmişti. Bulutları öylesine ısıtmıştı ki artık bu dünyada bile var olamıyorlardı.

Tüm bu gücün sonucu olarak kahramanımız yere yığılmıştı. O sırada shinkisinin insan adını söylemişti "Mina." şeklinde. Bu da çanları insan haline getirmişti. Bunu istemsiz bir şekilde yapmıştı, zira bedeninde neredeyse güç kalmamıştı.

İnsan haline geçen genç kadınsa üstünde beyaz bir kimono ile ortada dikilirken Ketsuen'in yanına koşmuştu. Onun düşen bedenini düzeltip ağaca yasladıktan sonra ne ve ya kim olduğunu bilmediği için "Şey, iyi misiniz? Yardım çağırmamı ister misiniz?" demişti. Bu noktada Ketsuen ona bir açıklama yapmalıydı.

Ketsuen konuşmaya başladıktan sonra Mina dikkatlice dinlemeye koyulmuştu. Pek çok sorusu olduğu açıktı zira dinlerken yüz ifadesi yer yer değişiyordu. Kalkmak için yardım istedikten sonra Mina önce bir kaç saniye boş boş bakmıştı sonrasında "Ah, tabi." demiş ve ellerinden tutup onu doğrultmuştu sonrasında başını hafifçe öne eğip "Şey, Kami-sama burası soğumaya başladı tapınak nerede nasıl gideceğiz." demişti.

Asıl sorun buydu, gök yüzü kapalı olduğu için yıldızların konumuna bakıp bir tahmin yapamamıştı Ketsuen. Tek anlayabildiği kuzeyde olduklarıydı ancak tekrar gök yüzüne baktığında Mina'nın alevlerinin bulutları da yok ettiğini görmüştü. Bu sefer bi çıkarım yaparak yürüyerek yaklaşık yirmi günlük bir yolları olduğunu anlamıştı.

Mina için düşündükleri konusunda aklına bir anda bir anı daha gelmişti. On altı yaşındaki Mina'ya birisi bir kitap hediye ediyordu ancak kız kitabı geri veriyordu ve söylediği söz "Üzgünüm ama ben okuma bilmiyorum." olmuştu. Şaşılacak şey değildi, iyi bakılmış olsa da okuma ve yazma öğrenmek maliyetli bir şeydi. Bu nedenle küçük yerlerde eğitmen bile bulmak imkansıza yakındı. Söz konusu kişi bir de kadın olunca daha da imkansız hale geliyordu bu eğitim.

Ketsuen ona okumayı öğretebilirdi yavaş yavaş, bu bir sorun değildi ancak geri dönmek için bir şeyler yapması gerekiyordu. Tam o sırada gök yüzünden dumanı tüterek bir şey yaklaşıyordu. Ketsuen dikkatlice onu izlerken gelenin Byakko olduğunu görmüştü. Kuyruğu tütüyordu beyaz kaplanın. Sonunda yanlarına geldiğinde kalçasını hemen yere koymuştu. Mina korkarak Ketsuen'in arkasına saklanmış ve "Kaplan! Kaplan!" demişti. Bu sırada Byakko'nun yüzünde bir gülümseme oluşmuştu. Bu ona kaplan dendiğinden değil kalçasını kara koyunca çıkan dumanlardandı belli ki.

Çok geçmeden söze girmişti beyaz kaplan "Ketsuen-sama siz mi buradaydınız?" demişti, o sırada Mina tekrar konuşup "Kaplan konuştu Kami-sama!" demiş ve intikam tanrısının arkasına iyice sokulup kimonosunu eliyle kavramıştı. Kaplan o sırada genç kıza bakmış ve suratında şehvet dolu bir gülümseme ile "Kaplan senin için ölsün be!" demişti. Bir kaç saniye o bakışını sürdürürken sonunda Ketsuen'in karşısında olduğunu fark etmişti ki kendini toparlayıp "Tanrıçam burada ayakashilerin olduğunu söylemişti ancak kontrol için gelirken siyah bir şey kuyruğumu yaktı. Size yardımcı olabileceğim bir şey var mı?" demişti. Can kurtaran gelmişti onlar için ancak yeni bir durum oluşmuştu Byakko Mina'ya vurulmuştu.

Gm notu:
Önemli bir karakter olan byakko'nun resimlerini koymamışım hiç yeni fark ettim.
İnsan Byakko;

Kaplan Byakko;

Spoiler:

Boyutları da benzer, arka bacağı Mina kadar.

Byakko dinlerken Mina'ya bir yandan göz kırpıyordu ancak kara alev lafını duyar duymaz göz bebekleri büyümüştü. Sonrasında silkelenip ayağa kalkmış ve "Anladım, sanırım tanrıçama haber vermem gerekli Ketsuen-sama simgesini yani kara alevi bulduğu üzere." demişti. Sonrasında ayağa kalkıp "Sizi ben bırakabilirim zaten yolumun üstünde, Minato'nun bir kaç kilometre ilerisindeki bir tapınağa gideceğim bende zaten." derken toparlanıp kalmıştı. Mina hemen arakasına geçerken daha sakin olan Ketsuen yavaş adımlarla ilerlerken Byakko'nun kalçasında kirlenen kısmı görmüştü. Yanık olarak oturduğu yer aykashi tarafından ısırılmış gibi küflenmişti.

Bunu fark etmesinin ardından Byakko'nun üzerine binen Ketsuen kaplanın havalanması ile bulutların üzerindeki yolculuğuna başlamıştı. Bulutların üstünde giderken maymun tanrının bir bulutun üzerinde fasülye yetiştirdiğini görmüştü. Çiftçi gibi giyinmiş olan maymun tanrı uçan tanrıya selam vermek için başını kaldırmıştı "Byakko ve Ketsuen, fasulye lazım mı?" demişti. Sonrasında Byakko "Acil bir işim var Son Goku-sama." demişti. Maymun sonrasında bir an tedirgin olmuş ve bulutunun altına girmişti.

Görünüşe göre Son Goku'da Ketsuen'i tanıyan birisiydi ancak bir anda içeri girmesi garipti. Bu sırada Ketsuen'e tutunmuş olan Mina "Kami-sama adınız Ketsuen-sama mı acaba? Bir de simge nedir? Buluttaki maymun neydi? Bir de Byakko'nun efendisi arkadaşınız mı?" demişti. Bu sorulara bir cevap gerekliydi.

Mina, Ketsuen'den gelen cevaplardan sonra başını sırtına yaslamış ve uyumaya başlamıştı. Bu olanlar onun için çok yorucuydu muhtemelen. Bu sırada Byakko'ya söylediklerinin ardından kaplan başını sağa sola sallamış ve "Efendim çoktan bizi orada bekliyordur zaten, kendinizi korumaya çalışın." demişti ciddi bir şekilde.

Ketsuen gece boyunca Goku'nun bulutların üzerine yaptığı evler ve tarlalara bakarak sabah etmişti günü. Sonunda kendi tapınağına geldiği sırada etrafta kara bulutlar toplandığını görmüştü. Byakko arka tarafını teperek "Hazır olun birazdan sizi aşşağıya atacağım." demişti. Tapınak yüzeyine yirmi metre karar Ketsuen ve Minayı yere atmıştı beyaz kaplan. Ketsuen kendini toparlayınca Toyotama'yı savaşa hazır bir şekilde görmüştü.

Yüzünde bir kaç nokta lekelenmişti, bunu Byakko'nun hatası olarak kabul etmişti belli ki ve onu öldürmek için tüm shinkilerini kuşanmıştı. Buraya geldiğiniyse Goku'dan duymuş olmalıydı.