Ölüm Yadigarı [Alveor]

Alveor shinkisini salması sonrasında Masamune etrafında bir kaç tur atmıştı ve elini şıklatıp iki felaket tanrısını da serbest bırakmıştı. Sonrasında toparlanmaları için bir kaç dakika süre vermişti onlara.İkisi de oldukları yerden kalkamalarının sonunda Masamune belinde taşıdığı testiyi ikilinin kirlenen bölgelerine boca etmişti. Bu sırada shinkiler Rin, Riku ve Suki bir birleri ile konuşmaya başlamıştı. Rin ve Riku'nun benzer özellikleri vardı bunlardan en başta geleni ikisinin de on altı yaşlarında ölmüş bedenlere sahip olmalarıydı. Bu yüzden uzun bir süre Suki'nin göğüslerini ellemişlerdi. Hoş Suki karşı çıksa bile henüz sınır çizgisinden bir haber olan shinkinin yapabileceği fazla bir şey de yoktu.

Sonunda yola çıkmak için hazırlandıkları sırada yağmurun şiddetini kesmediğini görmüşlerdi Musashi belinde asılı olan yuvarlak şapkayı kafasına geçirmişti. Aynı şekilde Masamune'de, sırtındakini geçirirken bir tane fazla getirmiş ve onu Alveor'un üzerine fırlatmıştı. Sonunda hazır olduklarında demirci hepsine ikişer tane kılıç vermişti. Shinkilerini kullanmak zorunda olmadıkları durumlar için yanlarında bulunması amacıyla. Hazırlıklar tamamlandığında Alveor'un görevini aldığı köye gidip Suki için bir kaç parça kıyafet ve şemsiye almışlardı. Pek tabi bir kaç aylıkta erzak. Sonrasında yürümeye başlamışlardı. Yaklaşık iki ay kadar yürümelerinin sonunda Kansai bölgesine gelmişlerdi ancak o günden beri yağmur durmamıştı. Şiddeti bile azalmamıştı.

Yol boyunca Suki temel olan sınır çizme ve bağlamayı öğrenmişti ancak çok da fazla antrenman şansı bulamamışlardı. Kansai bölgesine gelene kadar kimse konuşmamıştı bu nedenle Alveor'da pek bir şey söylememişti. Kobe yakınlarında Tenjin'in bir tapınağına sığınmalarının ardından Masamune ilk defa konuşmuştu "Hiç mi sorunuz yok?" diye. Musashi başını sağa ve sola sallamıştı "Yapacak fazla bir işim de yok zaten." demişti.

Masamune aramızda ki bu güzel mücadeleyi bölmüştü. Bunu sevmediğimi kendisi de biliyordu. Her neyse bu Ayakashiler yeterince zevkliydi zaten. O yüzden az da olsa isteğimi kapatmıştım. Görevimiz Kansai bölgesine gidip kelle avcılığı yapan 4 5 tane felaket tanrısını öldürmekti. Gerçi hoş benim acayip işime gelirdi. Tabi hepsinin Musashi gibi olmasını umuyordum. Onun dışında hiç bir tanrının benim zevkimi kapatamayacağını biliyordum. Sabırsızlanıyordum açıkçası. Sonuçta ilk defa tanrı öldüreceğim. Masamune Ayakashilerle olan savaşımızdan aldığımız yaraları iyileştirmişti. Hiç birini hissetmesem de görüntüsünü sevmiyordum. Kendimi bana mantar gibi hissettiriyordu. Bu sırada diğerleri çoktan kaynaşmaya başlamışlardı. Onları böyle görmek beni gülümsetse de Suki'ye her baktığımda içimde öldürme hissi doğuyordu.

Yola çıkıyorduk. Daha bir dakika olmadan yağmur yağmaya başlıyordu. Hemde bayağı şiddetli bir yağmur. Musashi belinde ki şapkalardan vermişti bize. Ne kadar yağmurdan korusa da hala sevmiyordum yağmuru. Masamune bize kılıç vermişti. Bizden isteği mecbur kalmadığınız sürece Shinkilerinizi kullanmamızdı. Bu çok zor olacaktı. Şayet saldıran birini görürsem Suki ile onu parçalara ayırmak benim için zevk olacaktı. Bunu Suki'ninde kabul etmeyeceğini biliyordum. O yüzden ona sahip çıkmam gerekiyordu.

Kansai'ye vardığımızda yağmur ilk gün ki şiddetini saklıyordu. Bu sırada 2 aylık uzun zaman diliminde Suki bir çok yeni şey öğrenmişti. Ardından Tenjin'in tapınağında günü geçirmek için mola vermiştik. Bu sırada Masamune sorunuz yok mu gibi bir soru sormuştu.

"Benden Suki'yi kullanmamamı isteme. Çünkü böyle bir şey olmayacak." Diyordum tepkili bir şekilde.

Alveor'un söylediklerinden sonra Masamune gözlerini ovuşturmuş ve derin bir nefes almıştı. O sırada Musashi matarasına su doldurmak için kalkmıştı. Demirci Musashi'yi işaret ederken "Onu yenmek istiyorsan dediklerimi yapacaksın. Yaşarken tüm Japonya'daki okulları tek tek gezip ustalarını yendi. Japonyayı gezerken felaket tanrılarını bile insan haliyle normal bir kılıçla öldürmeyi başardı. Nasıl yapıldığını sadece o biliyor ancak yapabiliyor." dedikten sonra ayakkabısını çıkarıp ayaklarını ovuşturmaya başlamıştı.

O sırada bir yandan da konuşmasına devam ederek "Bizi alakadar etmez ama cennette işler karışmış gibi görünüyor. Tek seferde üç tanrıyı öldürmemizi istiyorlar, bir tanesi de oldukça zorlu. Çok uzakta değiliz ancak almamızı istedikleri şeyi bulmak istiyorsak göze batmamamız lazım. Şu kara bulutlara ve yağmura gelince." derken elini katanasıyla çizmişti ve normal bir insan gibi kanamaya başlamıştı. "Bu yağmur ve bulutlar yüzünden dünyaya bağlanmış durumdayız, Bizim gibi tanrılar için bu durum çok zor, shinkilerimiz güçlerini geri toplarken uzun vakit geçirecekler. Belki bir savaştan sonra tam formlarını geri bulmaları haftalar alabilir. Dikkatli kullanmak zorundayız elimizdekileri." diye sözlerini sonlandımıştı.

Masamune benim söylediklerimin üstüne Musashi'nin başarılarından bahsediyordu. Ne kadar da saçma. Bunu yapmak gayet kolaydı. "Musashi'nin ne yaptığı umurumda değil. Ayrıca Suki'yi kullanmak isteme sebebim , Birilerini kestiğim zaman normalden aldığım hazzı iki kart belki 15 kat arttırıyor. Beni zaten biliyorsun Masamune bana zevk veren şey öldürmek. Bu hissi ne arttırıyorsa onu kullanmak için can atarım." Diyordum sinirli bir şekilde. Sonuçta Suki bu zevki çok fazla arttırıyordu. Her neyse bir an önce şu işi halledip eve gitmek istiyorum.

Masamuna cennette olan bir kaç olaydan söz etmeye başlamıştı. Ardından istedikleri bir şeyin olduğunu ve onu bulmayı istiyorsak göze batmayacakmışız. Ardından yağmurdan bahsetmişti. Katanası ile elini çizdiği zaman gözlerim kocaman açılmıştı. Bu hem korku hem de zevkti. Masamune kanıyordu. Bu muhteşem bir şeydi. Uzun süre sonra korkuyu tekrar hissetmek beni zevkten dört köşe yapacaktı. "Bu bir sorun yaratmaz. Fakat ne istiyorlar ?" Bir an bu hissi geri de bırakıp düşünmem gerekiyordu. O yüzden bir süre ifadesiz ve tepkisiz bir şekilde durmam gerekecekti. Ardından Shinkilerin güçlerinin geri toplamaları gerektiğini söylemişti. Suki'ye bakarak "Seni özleyeceğim biliyorsun değil mi ?"

Masamune Alveor'u dinledikten sonra derin bir nefes çekip piposunu çıkarmıştı. Onu daha önce hiç böyle bir şey yaparken görmemişti Alveor. Muhtemelen insan bedenine geri döndüğü için bedeni istemsizce yapıyordu bunu.

Musashi o sırada geri dönmüş ve ikilinin yanına geçmişti. Shinkiler de aynı şekilde. Suki'ye bakmıştı Masamune, bu sırada öyle güçlü bir öldürme isteği yayılmıştı ki ortama Alveor bir an için nefes alamamıştı. Tam olarak olmasa da fani bir bedene sahip olarak onun ilk deneyimiydi ve insan bedenleri yeterince çalıştırılırsa kendi yaşam gücünü başka tip bir enerjiye çevirebilirdi. Buna yabancıydı Alveor.

Öldürme hissi giderek yükselirken Masamune bunu Suki'den Alveor'a çevirmişti. Nefes almakta hatta yutkunmakta zorlanmaya başlamıştı Alveor. İlk defa hayatında böyle bir şey hissediyordu. Üzerinde inanılmaz bir baskı vardı o sırada demircinin omzuna elini koymuştu Musashi ve "Yeter bu kadar, öğrenmeye başlayacak." demişti. Bunun sonunda o garip baskı ortadan kalkmış ve derin bir nefesten sonra Masamune "Beyaz bir yılan ve kedinin taşıdığı deriden bir çuval bulmamız gerek. Etraflarında onları korumak için yollanmış beş kadar başka tanrı daha var. Bizim gibi felaket tanrıları. Musashi ve bana sorun olmaz ancak sen baskının altında ezilir ve bize yük olursun." demişti. O sırada Suki hala durumun şokunda ve konuşamaz durumdaydı. Öyle ki Alveor'a cevap bile verememişti hala.

Masamune piposunu çıkarmıştı. Bunu ilk defa görüyordum onda. Belki benden önce böyle bir özelliği vardır. Gerçi onu saha da gördüğüm ilk zamandı. Huylarından biridir. Benim öldürme isteğim gibi. Buna gelmişken öldürmek bir zevk ve hobiydi benim için. Bana denk her şeyden mutlu olan biriydim. Daima savaşmak isteyen enerji dolu bir sosyopatım. Bununla gurur duyuyorum tabi. Aslında sosyopatların en büyük özelliği duygusuz olmalarıdır. Onlar için en sevdikleri şey yaşam sebebi olur. Kimine dava çözmek kimine öldürmek. Ama onları hayatta tutan bu olduğu için bir işi çoğu insanlardan ya da tanrılardan daha iyi yaparlar. Biz Felaket Tanrılarının da olayı budur aslında. Biz için öldürmek yaşam sebebi olduğu için herkesi öldürürüz. Diğer tanrılar bir çok alana dağılmışlardır. Korumak , savaşmak , iyilik , dünya düzeni gibi saçma şeyler. Aman neyse ne tek isteğim bir kaç adam öldürmek o kadar.

Bir anlığına nefesim kesilmişti. Hissettiğim en büyük öldürme isteği idi. Bu beni mutlu etmişti. Bu yağmur yüzünden şuan bulunduğum beden faniydi. Muhtemelen Musashi ile savaşırken bunu çok kez yapmıştı ve muhtemelen o zaman fani bir bedende olmadığım için tam hissetmedim. O yüzden bu şok beni benden almıştı. Ardından Musashi öğrenmeye başlayacak gibi bir şey söyledi. O sırada bir şey duymaktan çok uzaktım açıkçası. Bu istek durduktan sonra bir kaç şey zıvaladı. En sonunda ise ayak bağı olacağımı söyledi. Buna sinirlenmedim ve umurumda da değildi.

"Tamam burada kalırım sorun yok. Biraz Suki'yle sohbet eder etrafı dolaşırım. İşiniz bitince gelirsiniz ben buralardayım." Bunları söyledikten sonra ayağa kalkıp Suki ile birlikte gezmeye gidiyordum.

Alveor'un söylediklerinden sonra ayağa kalkmıştı ancak Suki kas katı kesilmişti. O sırada Alveor kalbinde bir acı duymuştu ve başında ağrı. Suki tam anlamıyla korkudan dona kalmıştı, öyle ki sürekli olarak devam eden bu ağrı son bulmayacakmış gibi bir hal aldığında bir anda kesilmiş ve Suki kendinden geçmişti.

Musashi ayağa kalkıp "Bizim gibi kişiler tek başına yaşayamaz. En yaşlımız sensin ve bunu anlaman lazım. Bizim gibi sonradan tanrı olan birisi değilsin. Bu yüzden doğal olarak yatkınlığın olan şeyler var. Güçlenmezsen fazla da yaşayamayacaksın, felaket tanrıları diğer tanrıları öldürür. Bazen insanları bazen kralları, bazen de rahipleri ancak değişmeyen tek şey bizim en güçlü olmak zorunda olduğumuz." demişti ve sonrasında elini yere koymuştu.

Yere koyduktan sonra yerden bir miktar demir tozu çıkıp bıçak şeklini almış ve "Eğer gelişmeyeceksen burada benim elimde ölsen daha iyi. Belki biraz ömrüm uzar özünü çıkarırsam." demişti. Bu konuda çok ciddiydi, Masamune de aynı ciddiyetteydi. Ketsuen'in öğrenmesi gereken şeyler vardı ve Suki'yle ikisinin kaderini belirleyecekti söyleyeceği sözler.

"Bak çocuk. Senden daha fazla yaşadım senden daha çok şey gördüm. Gelmiş iki tane çocuk bana bildikleri ile artistlik yapıyorlar. Sizin o sahip oldunuz zekaya ben 500 yıldır sahibim. Eğer bildiklerimiz şeylerle artistlik yapacaksak senin annenin yaşamını bile biliyorum. Her bir savaşı her bir dileği. Siz kıçınızı devirmiş uyurken ben bir yerlerde var olmak için can çekişiyordum. Burada gelip bana yaşamaktan bahsetmeye hakkın yok. Senden uzun bir süredir Felaket tanrısıyım. Senden daha uzun süredir adam öldürüyorum. Ya da tanrı. O yüzden bana baskıdan ya da ayak bağı olmaktan söz etme anladın mı? "

Bu kurduğu cümleler beni neredeyse deli etmişti. Ama şuan önemli olan Suki'ydi. Onu bu halde görmek beni daha da sinirlendirse de şuan ki duruma bir faydası olmadığını biliyordum. Bu velet nasıl bu şekilde konuşabiliyordu ki benimle. Aman her neyse şu aptal tanrıları öldürtükten sonra belki yoluma onlarla devam ederim. Belki etmem. Düşünülebilecek bir şey.

"Suki'ye bak. Ona iyi bak. Eğer bir daha bunu o şekilde görürsen sonunun geldiğini anlayabilirsin. Bu senin içinde geçerli Musashi. Sizin zekanız sadece savaşmaktan geçiyor. Ben her şeyi düşünmek zorundayım. Siz öylesine saldırırken ben sizin her bir zayıflığınızı ve olaylara tepkinizi ölçerek durumunuzu kontrol ediyorum. Bu demek oluyor ki sizin kontrolünüz bende. Yani bir iki numara yapabiliyorsun diye benden üstün olduğunu sanmanı istemiyorum. Benden üstün olmak için benden zeki olman gerek. Ve sadece savaşta düşünmek seni benden zeki yapmaz daha da kötüsü bir gerizekalı yapar. Bu sizinle olacak son savaşım. Bu tanrılar öldükten sonra birbirimize düşmanız. Onlardan sonra istediğinizi yapabilirsiniz. Çünkü siz birlikten bahsedip birbirinizi öldüren tiplersiniz. Sizinle kalmak beni sadece savaş makinası yapar. Her neyse yolu sen biliyorsun Masamune önden buyur."

Masamune ve Musashi dinlerken kıkırdamaya başlamışlardı. Sonundaysa ikisi de kahkahayı patlatmış ve "Yaşlı adamın hiç bir şeyden haberi yok Masamune." demişti gülerek. Sonrasında ikisi de gözlerindeki yaşları silmiş ve kıkırdamayı azaltmışlardı. Musashi sağ eliyle shinkisine Suki'yi işaret etmişti. Yeşil saçlı kız hiç bir şey söylemeden eğilip ense köküne bir tane vurduktan sonra Suki uyanmış ve "Karanlık oda!" diye bağırmıştı.

Sonrasında ikili ayağa kalkıp "Zor yoldan öğrensin o zaman, ölüp tüketilirse biz de öldüreni tüketiriz. Bir beş yıl kaybımız olur ama sorun da olmaz muhtemelen bu." demişti Musashi. İkili ayağa kalkıp yürümeye başladıktan sonra Suki Alveor'un yanında kalmış ve "Ne yapıyoruz patron?" demişti.

Gülmelerini bitirdikten sonra savaş başlıyordu. Bunu anlamamak için salak olmak gerekirdi doğrusu. Ama eğlenceli kısmı da bu ya. Musashi Suki'yi kendine getirmişti. Bu bir davetti. Bu iş ikiye ayrılır. Savaş ve düello diye. Savaş hiç bir kural söz etmeksizin yapılan bir eylemdi. Düello ise davetin kabulü sonucu oluşan savaştı. Bunu uzun süredir yapmıyordum açıkçası. Gerçi en son Musashi ile yapmıştım. Şuan ki durumumda bunu yapmak zor. Muhtemelen öleceğim. Ama kanımın son damlasına kadar bunu hissedeceğim ve amacım onları etkisiz hale getirmek değil kafalarını koparmak olacak. Beynimin her bir hücresini onların hareketlerine odaklayıp hepsine karşılık verecektim. Benden daha üstün olduklarını biliyordum. Fakat ben bir tanrıyım her şeyden önemlisi Suki'yi yanlız bırakamam. Bu savaş hem yaşamak için hem de Suki için yaptığım bir savaş.

"Davetlerini kabul ediyoruz tabiki de. Suki. Karar anı... Hayatını beni korumak için tehlikeye atacak mısın ?"

Suki'ye bunları söyledikten sonra onu kılıç haline getirecektim. "Akai"

Kılıç formunu aldıktan sonra gözlerimi kapatıp derin bir nefes alacaktım. Bir süre boyunca kendimi sadece onların hareketlerine odakladım. Saçları uçuşurken çıkan seslere odaklandım. Onların her hareketini duyacaktım ve görecektim. Beynim şu andan itibaren savaş pozisyonuna geçmişti. Vücutlarının her bir ekleminin yaptığı hareketi duyacak ve görecektim. Çünkü ancak böyle zevki çıkardı savaşın. Hahahahaha! ÖLÜM!

Ardından Suki'yi dik bir şekilde iki elle tutacaktım. Göğsüm ilerde ellerim göğüs hizasında kılıcım dikti. Gözlerimi açtıktan sonra hiç bir duygu kalmadığını görebiliyordunuz. İki ye karşı bir olduğu için ilk onların saldırmasını bekleyecek ve onların saldırılarına göre karşılık verecektim. Yapacakları her hamleye karşı dikkatli bir şekilde karşılık vermeye hazırdım. Hamlelerine karşılık verirsem hiç birini boş bırakmayıp saldıracaktım.

Alveor'un sorusuna "Tabi ki." şeklinde cevap vermişti SUki ancak kendinden o kadar de emin değildi bunu söylerken. İsminin söylenmesi ve kılıç formunu almasından sonra yavaş adımlarla ilerlemeye başlamıştı. O sırada Musashi'nin shinkisi arkasını dönmüş ve gülümsemişti.

Ne olduğuna anlam veremeden Alveor Musashi'nin elini kılıcına attığını görmüştü. Kara kılıcı iyice kavradıktan sonra arkasına bile dönmeden "Ya buradan geri dön ya da shinkin ve seni ortadan ikiye ayırmaktan bu sefer çekinmem." demişti. Sonrasında "Aiko" demiş ve kırık mızrak ucunu diğer eline almıştı. Masamune'yse hiç rahatsız olmamış bir şekilde yürümeye devam ediyordu.

Suki'nin tedirginliğini hissedebiliyordu Alveor. Kafasının içinde sesini duyduğunda "Patron, gerçekten onları yenebilir miyiz?" demişti. Son bir defa daha düşünmesini istiyordu açıkça.

"Güzel birileri sorularımı beklemeyi düşünebilmiş. Cidden salaksınız. Her neyse. Masamune dediğine göre öğrenmem gereken çok şey varmış değil mi ? O zaman soruyorum sana. Bu soruya doğru cevabı vermezsen şu tanrıları öldürdükten sonra yollarımızı ayıracağız. Ha verirsen beni eğitmene izin vereceğim. Şimdi sorum şu. Şöyle bir pozisyonda ben nereye saldıracağım ? Bunu bilmen gerekir değil mi ?"

Bilmek çok kolaydı açıkçası. Kılıcı yukarı tuttuğuma göre yukarıdan vuracaktım. Ya da vuracak mıydım ? Kim bilir. Belki yana kaçarım. Belki kaçmam. Vücut dili en büyük kitaptır aslında. Sadece birini izleyerek bile onu çözebilirsiniz. Hayatımda çok kullandığım bir şeydir. Çoğu saldırıları bu şekilde savuştururum aslında. Eğer Masamune benim gibi birinin nereye saldıracağını tahmin edebilirse ondan eğitim almak beni mutlu eder.

Musashi durduğunda Masamune adımlarını hızlandırmıştı. Ortamdan uzaklaşmak istiyor gibi bir hali vardı, adımları yürüyüş havasından çıkıp koşmaya geçtikten sonra epey bir uzakta yeniden yürümeye başlamıştı.

Musashi epey sinirli bir şekilde "Sen daha cisimleşmeden insanlar beni ilah olarak kabul etmişlerdi. Sen daha cisimleşmeden ben bu ülkedeki tüm felaket tanrılarını tek tek kılıcımdan geçiriyordum VE SEN DAHA SENİ YARATANLARIN SİKİK BEYNİNE GİRMEDEN BU ÜLKEDEKİ SAVAŞLARI BİTİREN KİŞİ BENDİM." demişti.

Kara kılıcı dik bir şekilde yere doğru tutup "Sorunu yanlış soruyorsun. Ben bu kılıcı yere bırakırsam sen nasıl sağ çıkacaksın buradan? Benim nezaketime bu şekilde karşılık verdikten sonra senin özünü almama engel olacak şey ne?" demişti. Sonrasında Alveor yerde deprem gibi bir titreme hissetmiş ve yerin içinden ona bir şeyler yaklaştığını hissetmişti. Sonunda demir bir kazık gözlerinin takip edemeyeceği bir hızda yerden çıkmış ve burnunun ucunu sıyırmıştı.

Musashi yavaşça kılıcını kınına geri sokarken "Şimdi sana bir sorum var. Aurası olan bir tanrıyı öldürmek için senin gibi yeni yetme, henüz shinkisini elde etmiş. Fiziksel olarak benden aşağıda olan, teknik olarak yakınımda bile olmayan birisi beni test edip ondan iyi olup olmadığımı mı öğrenmeye çalışıyor? Yaşlı adam, ben Susan'o ile savaştım. Yaşarken Ebisu'yu öldürdüm, Kirin'in kuyruğunu çıplak elimle yoldum. Toyotama-hime'nin sol bacağını kopardım. Senin gibi kendine felaket tanrısı deyip güçlenmeye arzusu olmayan birisi benden eğitim görmek değil, yanımda durmayı hak etmiyor." demişti. Bu söylediklerinde oldukça ciddiydi. Kılıcını kınına sokup "Hayatını almak bana en fazla on yıl kazandırır. Kendini öldürtmek istiyorsan biraz güçlenince gel, kılıcını çoluk çocuğa çekti demesinler." demiş ve uzaklaşmaya başlamıştı.

"Güzel istediğimi elde ettim." Suki'yi kılıç formundan çıkardıktan sonra bende oradan uzaklaşıyordum.

Açıkçası en başından beri onlarla olma gibi bir isteğim yoktu. Bana ters düşen iki kişiyle bir ömür geçirmenin ne kadar imkansız olacağını biliyordum. En mantıklısı kendi kendimi eğitmekti. Bir çok eksiğim olacak olsa da sinirden köpürerek geçirmek yerine sakin bir şekilde geçirmek beni daha da rahatlatırdı.

Gidecek bir yerim olmadığını biliyordum. O yüzden eskiden kaldığım yere tekrar yürüyüp orada ki savaş ortamlarına girecektim. En azından stresi atmamı sağlardı. Kendime inanan kişileri arttırmam gerekiyordu. Ondan sonra mutlaka birilerini bulurdum zaten.

Alveor Suki'yi insan formuna geri geçirdikten sonra ona inanacak yeni insanlar bulmak amacıyla yola çıkmıştı.Geldiği yere geri dönüyordu ancak ne var ki eskiden kaldığı yer Masamune'nin kendi demirci atölyesiydi. Bu yüzden başka bir yer bulmalı ve yeni dostlar edinmeliydi. En güçlünün bile dostlara ihtiyacı olduğu bir hayat sürüyordu. Bu noktadan sonra kendini kendi geliştirip öğretmeni olmayı seçmişti. Bu yeni yol nelere gebe kimse bilmez.

Konunuz en kısa sürede açılacaktır. Ön görülen tarih 10.01.2017 01:00