Yükselen kral [Rhaegar]

Yurdun dört bir yanında yeni yükselen bir Shogun'un ismi duyulmaktaydı. Moramochi adında yiğit ve zeki bir prensin babasının yerine geçip Kyoto'daki yerini alacağı söylentileri her yeri çalkalamaktaydı. Bunun üzerine kendilerine "İyi Mizaç" adı veren bir grup ortaya çıkmıştı. Henüz bir düzene girmeye başlamış olan Japonya'nın yeniden savaş dönemi ile karşılaşmaması için harekete geçmişlerdi. Yer yer çıkan isyanlar sırasında; savaşın kendinden doğan öfke,nefret ve öldürme isteği ile insanların göremediği bir çok kapı açılmış ve Ayakashiler dünyayı sarmaya başlamıştı. Bu noktada savaşlar yayılmaya başlarken Kanto'nun doğal güzelliklerle kaplı ovaları da kuraklık ve ölümlerle dolmaya başlamıştı.

Rhaegar bedenini yeni bulduğu Susan'o tapınağında uyanırken etrafında çok sayıda insan görmüştü. Zırhını kuşanmış roninler ve samuraylar savaşta onlara güç vermesi ve ölümsüz olmaları için tanrı Susan'o için yaptıkları derme çatma tapınakta ona yakarıyorlardı. Korku ve endişelerinin yaydığı tiksindirici koku nedeniyle zorla uyandırılmıştı Rhaegar.

Etrafına baktığında, yüksekçe bir tepenin üstünde kurulmuş rahibi bile olmayan bir tapınaktı burası. Etrafta pek çok farklı tanrıyı hissedebiliyordu onun gibi savaş tanrısı olanlar. Ondan çok farklı ve ayakashi gibi kokan ancak güzel bir auraya sahip tanrıları. Tam bir kaos sırasında önünde Susan'o ya tapınan bir okçu "Rhaegar-sama, çok iyi bir okçu olduğumu söylediler. Bu nedenle bu göreve getirildim ama açıkcası şansım hep yaver gitti. Ön saflarda bir okçu olmaktan çok görevimi yerine getirememekten korkuyorum. Duy ve bana yardım et, senin için kırık bir ok parçası getirdim. Büyük büyük dedem Ivar hep adını söylermiş, bana güç ver." diyordu. Bu sırada önünde kırık bir ok ucu belirmişti Rhaegar'ın. Görünen o ki ona bile onlarca dilek çıkacaktı, zira etrafında ona seslenen beş kadar kişi çoktan ortaya çıkmıştı; ancak onun zihninde ilk yer eden isim olan Ivar'ı duyması nedeniyle onun kulağına gelen en net isim buydu. Ona inan kişinin büyük torununu mu yoksa başkasını mı seçeceğiyse ona kalmış.

Rhaegar'ın seslerini duyduktan sonra hiç garipsememişti bunu Ivar'ın büyük torunu. Bir tanrı ne zaman ona dua eden birisiyle iletişime geçse insanlar bunu garipsemezdi. İlahi bir ses olabilir ancak bazı şanslı rahiplerin yıllarca dua etmeleri sonucunda ulaştıkları bir meziyetti tanrının sesini gerçek hafızası ile idrak etmek. Tanrı İzanagi ve İzanami japon halkını yaratırken onlara tanrıları her zaman hoş görü ile karşılama ve onların hatıralarının ölümünü bahşetmişti. Bu nedenle bir tanrı ile konuşan kimse bunu hiç bir zaman garipsemeyecekti. İsmi hafızasında kalsa da inançtan başka bir duygu ve ya hafızasında iz bırakmayacaktı.

Buna rağmen ilk inanın soyundan gelen genç bir an duraksamıştı. Olduğu yerden kalkıp yürümeye başladığında boş bir alana geçmişti, Rhaegar'da onu takip etmişti. Onca insanın içinde sesli bir şekilde konuşamayacağının o da farkındaydı doğal olarak. Genç konuşmaya başladığında ağzından ilk olarak ismi gelmişti. "Ben Ivar'ın büyük büyük torunu Sakaki, aile ismi bile almaya layık görülmeyecek kadar küçük bir yerden geliyorum. Aslında meziyetim avcılıktır ancak köyümüzü yağmalamaya çalışan roninlerden bir kaçını öldürdüğüm için orduya alındım. İnsanlar yetenekli dese de ben kendimi öyle görmüyorum. Hayatımı kazanacak kadar para kazansam bana yeter ancak geldiğim yerde sevdiğim bir kadın var. Kadın var, adı Miyake Kinu. Ben de bir soy isim alabilirsem onunla evlenebileceğimi söyledi babası, bu nedenle İyi mizaç'a katıldım. Benim ve arkadaşlarımın görevi ön saflarda bir generali öldürmek ancak bunu yapacak kadar yetenekli miyim bilmiyorum. Ölmek istemiyorum Kami-sama yardım et bana."diyerek önüne kapanmıştı Rhaegar'ın.

Sasaki söylenenler karşısında başını eğip bir karar vermeye çalışıyordu. Bunu yapmak onun için çokta zor gibi görünmüyordu zira kararlı bir şekilde Rhaegar'a bakıp "Orduya katılmak bir anlamda hayatından vaz geçmek değil mi zaten? Ölmeyi kabullendim ancak oradan geri dönmek istiyorum. İhitiyacım olan okumun yerini bulması!" demişti. Bunu yaparken etrafının ayakashilerle sarılacağı şüphesizdi. Yeterli yeteneğe sahip bir insan her türlü atışı yapabilirdi ancak onun karışık duyguları etrafına toplayacağı musibetler nedeniyle ok hedefini hiç bir zaman bulamayabilirdi de.

Kararlılığını açıkça gösterdikten sonra daha önce ona dua eden kişiler de bulunduğu yere gelmişti ikilinin. Omuzlarındaki simgeye bakılırsa hepsi aynı birliğin askerleriydi. Sasaki bu gün bile babasının başladığı işe devam ediyordu görüldüğü üzere. Hepsi toplaşıp planlarını anlatmaya koyulmuşlardı "Komutan Shido bizim için bir yol açacakmış, ormanlık bir alan ve ya saklanabileceğimiz bir yer yok. Geriden atış yapmaya karar versek onlarca hatta yüzlerce metre uçması gerekli okun ve onu koruyan kişilerde olacak. Arkadan dolanmamız belki de en iyisi olacaktır ancak o zaman da vakit kaybederiz." demişlerdi. Ortamı tam olarak görmeden canlandırmak güç ancak bir çıkmazın içerisindeydi altı kişilik grup. Sonunda toplanıp hareket etmeye karar verdiklerinde zaman öğlene geliyordu güneş tepedeydi. Gidecekleri yerin Kyoto'ya giden bir geçitti. Kahramanımız belki de daha iyi tanımak ister, belki de bilgi kim bilir?

Rhaegar önden gitmeyi teklif edince Sasaki başı ile onaylamıştı, diğer okçular ne olduğunu anlamamıştı ancak bir anda rüzgar çıkmış gibi düşünmüşlerdi. Rüzgar Rhaegar'ın adımlarıydı. Epey hızlı bir şekilde ilerlemeye başlamıştı, nereye gideceğini bilmiyor olsa da çok yakınlardaki bir ovada bir çok ayakashinin varlığını seziyordu.

Sonunda savaşın olduğu yere yaklaştığında gök yüzü adeta kararmıştı onun gözünde. Zira bir kaç tapınak büyüklüğünde vatoz balığına benzer ayakashiler havada süzülüyordu. Sadece onlar da değil, insanların korkusu ve kini nedeniyle sürekli olarak yanlarında beliren onlarca kurt ve yılan da cabasıydı.

Etrafı izlerken hedefleri olduğunu düşündüğü simayı görmüştü. Kaliteli bir zırhın içinde sakinliğini koruyan bir kaç kişi arasında düzenli bir orduya komutanlık yapıyordu. Etrafındaki kişiler bile onca ayakashi üretirken onun kendine hakim olması nedeniyle etrafında bir tane bile yoktu şaşılacak derecede.

Bu sırada işine odaklanmış okçu tanrı baktığında neredeyse hiç bir açıklık görememişti. Geldiği yer insanlar onu görmediği için güvenliydi ancak normal birisinin o bölgeden gelip bir ok atışı yapması imkansızdı. Etrafına baktığında yine bir açıklık göremiyordu, arkasını sarp kayalıklara dayamıştı genç prens bu nedenle bir insanın oraya çıkmayı düşünmesi bile delilikti. Bir insan için imkansızdı evet ancak tek atış yeri de orasıydı, bir tanrının yardımı belki işe yarardı?

Rhager son ana kadar bir açıklık aramıştı ancak bunu bulamıyordu bir türlü. Karşılarındaki kişi savaşın içinde bile suikast ihtimalini düşünmüş zeki birisi ya da tam tersine çok şanslı birisiydi. Ne olursa olsun burada pek çok ayakashi ortaya çıkacaktı ve onları durdurmak Rhaegar'ın görevi olacaktı.

Aynı hızla geri dönmüştü okçuluk tanrısı, bir şey söylememişti önce. Adamlarsa bir daire çizmiş ve ortaya eski bir harita koymuştu. Onun üzerinden yerleri tartışıyorlardı ancak onların da tek görebildikleri yer sarp kayalıklar olmuştu.

Bu durumun üstüne Sasaki yumruğunu sıkıp haritaya vururken "Zırhlarımızı çıkaralım." demişti. Bunun üzerine herkes bir anda hızlı bir şekilde zırhlarını çıkarmış ve basit köylü kıyafetleriyle kalmışlardı. Sonrasında "Kayalıklardan başka seçenek yok zaten." demişlerdi farklı şekillerde.

Sasaki derin bir nefes alıp "Zor olsa da imkansız değil, ağırlıklarımızı bırakıp şansımızı ve gücümüzü test edelim. Kayalıklardan başka atış yeri yok." demişti. Rhaegar bunu görünce fark etmişti ki Sasaki söylediğinden çok daha iyi bir okçuydu zira sadece haritaya bakıp buna karar verebilmişti. Hazırlıklarını yaparken bir yandan da genç adam arkadaşlarına "Eminim tanrı Rhaegar'da bize yardımcı olacaktır." demişti. Bunu söylerken art bir niyet aramak yersizdi zira bu sefer sadece arkadaşlarını gaza getirmek için söylemişti. Sonunda altılı yola koyulmaya hazırdı.

Sasaki yürümeye başladığı sırada Rhaegar ona bir teklifte bulunmuştu. Genç adam yumruklarını sıkmış bir şekilde "Bunu bende isterim ancak..." demişti. Sonrasında dudaklarını ısırarak "Bir insanın hayatını almak bile bu kadar zorken prensin kellesi için harekete geçmek çok daha zor. Benim gibi isimsiz birisi bu teklifi yapsa kafasını alırlar... Keşke savaşlar olmasa ancak insandan sayılabilmek için yapmam gereken bir şey var..." demişti. Sasaki iyi birisiydi, insanları öldürmeyi sevmiyordu ancak hedefine ulaşmak için de son derece gözünü karartmıştı.

Yürümeye başladıkları sırada kar yağmaya başlamıştı, grup bunu fark edince tedirgibleşmişti. Sasaki sakinleştirmek için "Okçu dediğin iyi ya da kötü her anda konum almasını bilmelidir. Evet, belki samuray değiliz ancak bizim de onurumuz var. Bunu başarıp soy isimlere sahip olacağız!" demişti. Bu konuşma onları gaza getirmiş olsa da tepeye geldiklerinde Rhaegar tepede uçuşan ayakashileri görmüştü. Bu tırmanış oldukça zor olacaktı.

Sasaki Raegar'ın sorusuna içtenlikle yanıt vermişti. Bu o kadar basit bir cevaptı ki "O düşünceler her zaman bir savaşçının aklında yok mudur zaten?" demişti. Bu adeta ona bir insandan öğüt olarak geçebilecek bir sözdü. Zira kendisi tereddüt ederken tırmanması oldukça zor olan bir yolda hedefine doğru ilerliyordu genç adam.

Bunun üzerine Rhaegar da yola çıkmıştı. Kayalıklar kar nedeniyle kayganlaşmıştı bu yüzden sürekli olarak düşme tehlikesi yaşıyordu grup. Rhaegar bunu yaşamıyordu elbet, zira kendisinin fiziksel gücü insanların çok ötesindeydi; ancak beklediği şey de gerçekleşiyordu.

Ayakashiler ona gözünü dikmişti ve kokusunu almıştı. Büyük bir sorunu vardı, felaket getiren canlılar peşinde çığ ile gök yüzünden "Güzel kokuyor." diyerek inmeye başlamıştı. Kuş şeklindeki ayakashiler yaklaşık iki metre boyundaydı.

Mızrağım Kirameki ile bu konuyu kitliyorum.